/122/
EXERCITATIO XX
Ciceronis sententiam atque rationes referens
adversus Dei providentiam pro liberi
arbitrii tutela.
Marcus Tullius, in libris quos De natura
Deorum conscripsit, divinam providentiam
negavit, ea persuasus ratione quod
libero arbitrio unumquemque nostrum praeditum
agnoscebat, illudque in societatem
divinam providentiam admittere non posse
existimabat. Quare Augustinus, in libro 5.
De civitate Dei, cap. 9., dixit: «Cicero, dum vult facere
homines liberos, facit sacrilegos». Illius argumentum
illud erat: Vel liberum arbitrium non
habemus vel Dei providentia nulla est. At illud
habemus, ergo nulla haec sit necessum
est. Minor facili negotio probatur, nam experimur
in nobis esse velle et nolle, nullo extrinseco
agente.
Maior probatur a Ciceronianis tribus mediis
et iis, ut putant, validissimis.
Primo. Dei providentia debet esse cum
certitudine, ut falli et variari nequeat. Liberum
vero arbitrium de contingenti est atque
indeterminato. Ab eodem igitur invicem sese
expellunt contubernio, quippe variabile ac
Indice
|
Pagine introduttive |
|
EXERCITATIONES |